Costa Rica - mucha lluvia

24/5 Peninsula de Osa - Jungle del Jaguar
Osa peninsula is een schiereiland in de zuid west hoek van Costa Rica, met als belangrijkste attractie Parque Nacional Corcovado. Het park beslaat 40% van het landoppervlak van Osa, en de helft van alle diersoorten in Costa Rica leeft hier. De kant waar wij heen willen is enigzins lastig bereikbaar: een slecht onderhouden dirt road met  rivieren die in het regenseizoen, wat in mei is begonnen, een uitdaging kunnen zijn om te passeren. Het advies is dan ook, met ons reisdoel, de auto in Sierpe achter te laten en de boot te pakken.

Ons reisdoel was Hostel “Jungle del Jaguar”, waarvan we bij boeken dachten dat het in het plaatsje Drake lag, aan de noordwest van het peninsula. Niet dus. Na Drake nog een half uur doorvaren. Met de toevoeging dat er niets verkrijgbaar was, dus ook zelf eten meenemen.

De boottrip was al een avontuur op zich. Sierpe wordt via de Rio Sierpe, een rivier, ontsloten op de pacific ocean. Die tocht gaat langs mangroven, met een korte stop bij de nodige zonnende krokodillen. Vervolgens door de branding langs de kust van het peninsula. En na Drake werd het echt gezellig: een tropische regenbui barstte los, waardoor we tot op de draad doorweekt rond 14.00 uurin Jungle del Jaguar  aankwamen. En hier ging de klok direct weer een stukje terug: geen wifi, stroom als de zon schijnt, alleen gaas in de ramen. En de oceaan op 20 meter voor het hostel, waarbij het zicht alleen onderbroken werd door de nodige kokosbomen. Het kan erger.

De eigenaresse van het hostel was ooit veertig jaar geleden verliefd geworden op een costoricaanse boer. Enzovooort. Nu ondersteunt door Charlotte en Kirk, Australisch en Amerikaans, die zes jaar geleden uitgecheckt waren uit de maatschappij. Hier, ver weg van alles, waren ze helemaal happy. Daarnaast Paolo en zijn vrouw. Hij deed alle klussen, zij kookte drie keer per dag de maaltijden voor staf en gasten. Qua gasten was het niet druk, naast ons nog een man of zes. 

Wat het drie dagen vooral gedaan heeft is veel regenen. Het begon de tweede dag zo ongeveer na een mooie hike van een uurtje of drie door de omliggende Jungle, en duurde anderhalve dag. Onze “whale en dolphin” tour op dag drie, viel daardoor ook aardig in het water. Mede door een Amerikaanse die op de boot het eerste uur grijs aanliep, en daarna alleen maar met haar hoofd naast de boot gehangen heeft. Het mooie was wel dat er juist een groep van zo’n dertig dolfijnen aan het jagen was, 100 meter uit de kust. Die werden begeleid door white footed boobies, vogels die op zoek waren naar hun deel van de opgejaagde vis. En fregatten, die vervolgens de boobies terroriseerden tot ze de gevangen vis weer opbraakten zodat zij die in konden pikken.

Onze dagen hier zijn vooral gevuld met (eindelijk) eens boeken lezen in de hangmat, luisteren naar de regen en de oceaan en af en toe een keer op springen als een Tapir,Tucan of andersoortig beest voorbij kwam. En verder een duiktocht bij Isle del Cana, op 10 km uit de kust, die Lisette helaas miste door maagproblemen. 

Speciale aandacht verdient het onderwerp “betalen”. Omdat we niet genoeg cash mee hadden, moest per paypal nog wat overgemaakt worden. Het krediet op mijn costaricaanse Kolbi prepaid kaartje was blijkbaar verstookt, mijn KPN sim gaf niets, alleen Lisette had bereik. Mits ze op het bankje ging staan onder de signaal versterker. Toch maar even roaming aan, en met veel hangen en wurgen een paypal account aangemaakt.

28/5 San Gerardo de Rivas
Na een snelle bootrit waren we om 8.30weer terug in Sierpe, om te ontdekken dat we echt een halflege achterband hadden. De lokale bootboer was bereid wat lucht erin te blazen, voor hetzelfde tarief als wat de reparatie 15 km verderop in Palme North uiteindelijk ging kosten. Aan het einde van de dag, weer 100 km verderop, kwamen we gekleed in slippers en korte broek op 2500 m hoogte aan in San Gerardo de Rivas.

Ook in San Gerardo is het deze tijd van het jaar erg nat. Tot een uur of elf is het helder en Oostenrijks zonnig, daarna betrekt het en wordt het koud. Het hutje/mini huisje dat wij gehuurd hadden was rond 17.00 zo koud, dat lange broek, trui met windstopper, en elektrische kachel nodig waren het warm te krijgen. Dat was ff schakelen. Met vier dekens vroeg onder de wol, met de stromende regen nog uren op het dak.

Ik had de wekker op 5.30 amgezet. San Gerardo is een hotspot voor het kijken van Quetzals (zie ook Montaverde), en rond 6.00 am zouden die zich melden even verderop bij de rivier. Mijn Iphone was een tikje in de war, waardoor om 02.45 het  alarm snoeihard afging en wij rechtop in bed zaten. Geen oog meer dichtgedaan, en net na 05.00 uurmaar opgestaan. Dat maakte dat ik om 5.30 uurdoor het raam van onze cabin binnen 5 minuten een hert en een coyote spotte. En daarna een half uur naar bomen keek zonder Quetzals. Je ziet het pas als je niet zoekt.

Na nog een uurtje of drie wandelen de auto in voor onze laatste stop voordat we vanuit San Jose het vliegtuig naar de USA pakken. Dat wordt Orosi voor 2 nachten, van waaruit we Vulcan Irazu gaan bezoeken.

29/5 Orosi
Waar we nu weer terecht zijn gekomen! Lisette en ik vonden het wel aardig via AirBnB een “traditioneel koffieplantage landhuis” te boeken. Het blijkt werkelijk fantastisch, een soort museum achtige omgeving inclusief schilderijen en tafelzilver. Twee zitkamers, eetkamer, slaapkamer, badkamer en een megatuin. Verder gasten of bewoners ontbreken. 

Het huis staat lokaal bekend als “casa grande”.  Rosa, de housekeeper, heeft ons een tour door het huis gegeven, en verteld dat in de jaren 70 een heuse Minister van Costa Rica hier heeft gewoond. Het huis is nog steeds eigendom van zijn nazaten, alleen wonen die allen in San Jose in verband met werk. Ik zal een poging doen een video te uploaden.

De route van Orosi naar Vulcan Irazu is heel eenvoudig. Althans, als je even op de kaart kijkt en niet blindelings maps.meals navigatiesysteem volgt. Wij moesten alle 4wd capaciteiten van onze Terios bijzetten, om na allerlei off road capriolen, en drie keer vragen op de verkeerde ingang van het park terecht te komen. 2,5 uur later, ipv het geplande uur, kwam het dan toch goed en genoten wij nog voor 9.30 am van prachtige uitzichten.

‘s Middags hebben we gedaan waar we eigenlijk in Costa Rica mee hadden moeten beginnen: een tour op een koffieplantage. Finca Cristiana, behorende tot de 1% ecologische koffieplantages, heeft ons eens haarfijn uitgelegd hoe het zit. Allereerst: dat Costa Rica hele goede koffie maakt is een feit. Maar: de A en B kwaliteit wordt geexporteerd, de C kwaliteit vooral lokaal geconsumeerd (en dus ook door ons). De densiteit van de boon bepaalt deze kwalificatie (met alle smaakeigenschappen), even als de gaafheid van de boon. 

Om nog wat info mee te geven rond het goedje waar wij ook liters van wegwerken in Nederland:
. Robusta versus Arabica
Dit zijn de twee koffiesoorten die er zijn. Arabica is de betere soort, en de enige die in Costa Rica wettelijk gekweekt mag worden (Robusta is  illegaal!)
. Zon of schaduw gekweekte bonen
In de schaduw gekweekte bonen groeien langzamer, en zijn daardoor beter/ lekkerder
. Vruchtbare bodem
Ook waar de plant groeit, is bepalend voor de smaak.
. De plant zelf (uiteraard)

Dit alles staat los van hoe de boon gebrand wordt (“roasted”). Alle kwaliteiten kunnen “dark roasted” zijn, alleen de betere soorten “low” of “medium” roasted. Overigens scheelt het maar een paar graden. Het branden gebeurt vaak in het werelddeel waar de koffie verkocht wordt.

Tenslotte: op een ecologische farm worden bananen en anderen bomen rond de koffieplanten geplant, waardoor een natuurlijke schaduw gecreerd wordt. Hierdoor ontstaat een voor vogels interessante omgeving, die de insecten weer onder controle houden. De traditionele kweek maakt gebruik van allerlei bestrijdingsmiddelen
Uiteindelijk duurde onze tour ipv de geplande 2uur bijna 3,5 uur. 

31/5, onze laatste dag in Costa Rica. Een duik in een hotspring, Balneario los Patios, een uur Spaans oefenen met housekeeper Rosa, die zo heerlijk langzaam praat, en hop de auto inleveren in San Jose en lekker chillen in casa Your House. 18 dagen, 10 hostels, dank u Costa Rica, het was een genoegen hier rond te reizen. Zelfs met mucha llubia, die met tijd en wijlen nu met bakken uit de hemel valt.

Morgen heel vroeg  naar Boise, Idaho USA. Emma komt ons misschien morgen avond al  opzoeken!